6o Cambrian Patrol (Photos)
6ο Cambrian patrol και τα συναισθήματα ποικίλλουν.
Η αλήθεια είναι ότι το 2011 δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό μας, ότι θα συνεχίζαμε και θα φτάναμε το 2024 να συμπληρώσουμε 400 χλμ μόνο στην περιοχή Brecon Beacon των Black Mountains της Ουαλίας.
Καινούργιες εμπειρίες, πολύ πλούσιες, ιδιαίτερα αξιόλογες, μας γέμισαν ικανοποίηση καθώς παραμείναμε, με συνέπεια και συνέχεια μιας μεγάλης προσπάθειας, στα μετάλλια.
Φέτος, αν και περιμένουμε το PXR από τον UK Army, για να δούμε και να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, η βαθμολόγηση ήταν πολύ πιο αυστηρή, υποθέτουμε δε ό,τι ήταν “by the book”, κρατώντας τα συνολικά μετάλλια χαμηλά σε σχέση με άλλες χρονιές.
Η ομάδα μόχθησε πάρα πολύ και δεν υπάρχει υπερβολή σε αυτό καθόλου. Από την αρχή του έτους, αμέτρητες πορείες με φόρτο, νύχτα πάνω στο βουνό, αμέτρητες συζητήσεις στην ομάδα του viber που δημιουργήθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό, ατελείωτη αγωνία, συνεχής έρευνα για βελτίωση του εξοπλισμού, πολλές προασκήσεις σε κάθε ένα από τα αντικείμενα που θα συναντούσαμε στην άσκηση.
Επαγγελματική ομάδα δεν είμαστε και σίγουρα είχαμε στην διάθεσή μας λιγότερες ώρες να βρεθούμε και να δουλέψουμε, όμως κάναμε το καλύτερο δυνατό όπως οφείλαμε. Μακάρι να είχαμε την άνεση να πάρουμε άδεια από τις εργασίες μας ένα μήνα ώστε να αναπτυσσόμασταν, όπως πολλές από τις 37 χώρες που συμμετείχαν φέτος, στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εγκλιματιστούμε και να εκπαιδευτούμε πλάι στους οικοδεσπότες μας (κάτι που συνέβη με τον ένα ή άλλο τρόπο κυρίως σε περιπόλους χωρών που δεν τυγχάνουν επαρκούς εκπαίδευσης σε διάφορα αντικείμενα όπως CBRN).
Η μονάδα που μας φιλοξένησε ήταν η 16th Signals Regiment, 247 Gurkhas Squadron στο Stafford, που βρίσκεται βορείως του Birmingham. Από την πρώτη στιγμή νιώσαμε την ευχαρίστηση του Staff Sergeant Gurung να μας κάνει να νιώσουμε άνετα. Εδώ να μνημονεύσουμε ότι επιθυμούσαμε πολύ καιρό να έρθουμε σε επαφή με αυτούς τους απίστευτους μαχητές που ακούν στο όνομα Gurkhas.
Η φιλοξενία τους ήταν εξαιρετική και όλοι από την περίπολό τους κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να μας δώσουν ότι ζητούσαμε για την προετοιμασία μας. Ο περιπολάρχης ήταν Βρετανός Ανθυπολοχαγός (φοβερό παιδί, καλοσυνάτος και άκρως επαγγελματίας, πάρα το νεαρό της ηλικίας του) συνοδευόμενος από τους καλύτερους αθλητές της Μοίρας ενός Συντάγματος με υψηλή παράδοση στις αθλητικές επιδόσεις.
Στρατωνιστήκαμε στους κοιτώνες των Warrant Officers & NCOs (καμία συσχέτιση με οποιονδήποτε χώρο έχετε συναντήσει σε ελληνικό στρατόπεδο).
Μετά από μια σύντομη γνωριμία με όλους τους χώρους του στρατοπέδου, που σημειωτέων είχε heightened level of potential terrorist attack, την Κυριακή 6 Οκτωβρίου (αφιχθήκαμε τα χαράματα της ίδιας ημέρας μετά από ταξίδι 10 ωρών, που άρχισε το προηγούμενο βράδυ), αρχίσαμε την προετοιμασία του εξοπλισμού μας. Ο χρόνος ελάχιστος αφού έμενε μόνο η Δευτέρα 07 Οκτωβρίου η οποία αναλώθηκε σε υποχρεωτικές προαπαιτούμενες εκπαιδεύσεις ασφαλείας στα τυφέκια και στην heat illness & cold injuries prevention τις οποίες αν δεν ολοκληρώναμε με επιτυχία δεν θα μας επέτρεπαν να συμμετάσχουμε. Η έκπληξη, για εμάς την Δευτέρα, ήταν η εκπαίδευση σε ένα αντικείμενο που διαθέταμε ελλιπή ή σχεδόν καθόλου εκπαίδευση, που δεν ήταν άλλο από αυτό του ΡΒΧΠ.
Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν ότι χάσαμε τουλάχιστον μια φορά το χρυσό από φτωχή επίδοση σε αυτό το αντικείμενο. Βέβαια μιλάμε για ένα αντικείμενο που πρακτικά δεν υπάρχει στον ΕΣ όπως δεν υπάρχει και ο ανάλογος εξοπλισμός. Ευτυχώς είχαμε προμηθευτεί ως ΛΕΦΕΔ εδώ και καιρό για τις ανάγκες της ετήσιας διαγωνιστικής άσκησης «Μακεδονομάχος» εκποιημένες στολές από την Ολυμπιάδα του 2004 με τις οποίες είχε εξοπλιστεί ο ειδικός λόχος ΡΒΧΠ τότε ανενεργού άνθρακα τύπου Β sarratoga σε greek lizard, μαζί με λαστιχένια γάντια και overboots και με την ανάλογη προμήθεια αξιόλογων respirators δίναμε μια καλή εικόνα, ένα έμπειρο μάτι όμως καταλάβαινε σίγουρα τις ελλείψεις μας.
Τις στολές εμπλουτίσαμε στα ειδικά σημεία με ανάλογα patches ενός και τριών χρωμάτων αναγνώρισης liquid και aerial chemical agents, name tags, decontamination kits & powder, που φυσικά παρακαλέσαμε τους Βρετανούς να μας παραχωρήσουν όπως και έπραξαν αλλά σε μικρούς αριθμούς (καθώς δεν έφταναν για όλους μας) και να δείχναμε λες και ανήκουμε σε κάποιον σύγχρονο στρατό του ΝΑΤΟ.
Η μία έκπληξη διαδεχόταν την άλλη αφού μας έφεραν συσκευές ανίχνευσης ναρκών τύπου VALLON που είχαν εξασφαλίσει για τις ανάγκες της περιπόλου τους. Εδώ να αναφέρουμε κάτι που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, εννοείται ότι όλοι προσπαθούσαν να αντλήσουν/εξασφαλίσουν πληροφορίες από προηγούμενες ομάδες που ήδη είχαν ολοκληρώσει την άσκηση, οι οποίες αφορούσαν την διεξαγωγή, το σενάριο και τα αντικείμενα της άσκησης, κάτι που όπως φαίνεται συνέβαινε παντού γι’ αυτό προτείνουμε μελλοντικά να συμμετάσχουν ταυτόχρονα Έφεδροι με μια επαγγελματική ομάδα στελεχών του ΕΣ (επιτρέπονται δύο από κάθε χώρα πλέον), σε προηγούμενη φάση από αυτούς για ευνόητους λόγους.
Γενικά την Δευτέρα αναλωθήκαμε σε εκπαιδεύσεις μέχρι το απόγευμα και κλείσαμε αξιοποιώντας τον λίγο εναπομείναντα χρόνο τακτοποιώντας τα υλικά μας. Την επόμενη θα μετασταθμεύαμε στο γνώριμο, από παλαιότερες συμμετοχές, Cardiff απ’ όπου το βράδυ θα ξεκινούσαμε για το Startex. Ευτυχώς το βράδυ της Κυριακής είχαμε κάνει την βόλτα μας και είχαμε φάει τα γεμάτα κάρι φαγητά συνοδευόμενα από «Γκούργκα» μπύρες σε εστιατόριο του Stanford.
Πάντως η Δευτέρα για μάς ήταν ιδιαίτερα αξιόλογη ημέρα, αφού μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε πράγματα που μας χρειάστηκαν και ζητούσαμε πολύ καιρό. Την Τρίτη 8 Οκτωβρίου, παραλάβαμε οπλισμό από το armory και ξεκινήσαμε. Αρχίσαμε να τον τοποθετούμε στον φόρτο μας στα meindy barracks μαζί με τις rations για 48 ώρες που αισίως μας χορηγήθηκαν. Μόνη έλλειψη οι χάρτες που έμελλε να είναι πρόβλημα τελικά.
Συναντήσεις, συζητήσεις, ανάγνωση χαρτών που ευτυχώς διαθέταμε από προηγούμενες συμμετοχές, αγωνία και προσμονή. Πού να καταφέρεις να κοιμηθείς λίγο το απογευματόβραδο από το άγχος, στην καλύτερη περίπτωση καταφέρνεις να ξεκουραστείς λίγο ξαπλώνοντας. Πρέπει όμως γιατί δεν ξέρεις πότε θα ξανακοιμηθείς, το πιο πιθανό είναι να κοιμηθείς ξανά την Παρασκευή μετά την άσκηση, ίσως και 2-3 ώρες την Τετάρτη στο LUP.
Τελικά ήρθε η ώρα 01:30 Τετάρτη 9 Οκτωβρίου, 04:30 πρέπει να είμαστε στο Startex.
Time to go. Όλοι έξω στην υγρασία, φορτώνουμε υλικά στα van.
Μας μεταφέρουν σε ένα προκεχωρημένο χώρο, χαιρετάμε τον σύνοδο μας, παλαιό Δ/ Β της ομάδος και τον νέο mission manager μας, αφήνουμε τα κινητά, τις αλλαξιές κλπ σε αυτούς, θα τα παραλάβουμε μετά το πέρας της άσκησης.
Εκεί μέσα στο δάσος αρχίζει, είμαστε πολύ συγκινημένοι που είμαστε και πάλι εδώ, κάναμε πολύ κόπο, αφήσαμε εργασίες, οικογένειες και πάλι, προετοιμαστήκαμε επί μακρόν για αυτό.
Πρώτη στάση, ενημέρωση της άσκησης σε προτζέκτορα και μνημόνευση θεμάτων ασφαλείας.
Έρχεται η πρώτη αξιολόγηση, αναγνώριση οπλικών συστημάτων καλά καμουφλαρισμένων. Τα πήγαμε πολύ καλά!
Στην συνέχεια σε άλλο χώρο Kit list check, άψογοι.
Ενημέρωση του περιπολάρχη, του διαβιβαστή, χορήγηση υλικών, πυρομαχικών, πλήρωση γεμιστήρων, ζύγιση φόρτου, πέρασαν ήδη ώρες.
Δεν έχουμε χορηγηθεί χάρτες, οι άντρες της διοργάνωσης μας λένε ότι ήταν υποχρέωση της host unit.
Ευτυχώς έχουμε ένα σετ αλλά δεν φτάνει, χρειαζόμαστε τουλάχιστον δύο. Πάνω στην απόγνωσή μας βρίσκουμε τον σύνδεσμό μας Anthony και του εξηγούμε τι συμβαίνει, ευτυχώς μας χορηγεί ένα από τα spare set του, είμαστε οκ.
Μας εξηγούν ότι υπάρχει καθυστέρηση καθώς η ομάδα του Κοσσόβου (ναι, υπήρχε και τέτοια) δυσκολεύεται πολύ με τα Αγγλικά, αυτό έμελε να είναι πρόβλημα σε όλη την άσκηση για εμάς, καθώς είμαστε πίσω τους αναπόφευκτα αφού ξεκίνησαν μερικές ώρες πριν από εμάς και θα τρώγαμε για χάρη τους πολλές ώρες αναμονής που μας «τσάκισαν». Όλοι οι ΣΤΕΚαρχοι μας έλεγαν ότι καθυστερούν λόγω αυτών, τουλάχιστον την πρώτη ημέρα. Μεταβαίνουμε στον χώρο κατασκευής αμμοδόχου, ο χρόνος περιορισμένος, μας δίνουν μια ώρα και ακόμη μια για εκπόνηση Τελικής Διαταγής. Όλη η ομάδα εργάζεται πυρετωδώς, τελικά καταφέρνουμε να κατασκευάσουμε μια άκρως κατατοπιστική και με λεπτομέρειες αμμοδόχο. Κάνουμε προσπάθεια να παραδώσουμε την διαταγή στα αγγλικά, όλοι λένε ένα τμήμα της, είμαστε καλά προετοιμασμένοι. Λαμβάνουμε τα εύσημα, ο αξιολογητής μας ευχαριστεί που μιλήσαμε στην γλώσσα του (!) και μπόρεσε να μας βαθμολογήσει αναλόγως, οι προηγούμενες ομάδες παρέδωσαν την διαταγή στην γλώσσα τους, δεν καταλάβαινε τίποτα από ότι μας είπε (σ.σ….μα καλά, πως τελικά αυτοί πήραν μετάλλιο;)
Τέλος πάντων, ας κοιτάμε τον εαυτό μας. Καταστρέφουμε το model kit και επιβιβαζόμαστε σε οχήματα για την μεικτή διείσδυση. Φτάνουμε στο drop of point. Περιμετρική, έλεγχος πυξίδας χάρτη, κάνουμε τον σταυρό μας, έχουμε 60 χλμ μπροστά μας. Κοιτάμε ο ένας τον άλλον με ικανοποίηση, σεβασμός, δεν χρειάζεται να μιλήσουμε, οι ματιές μας αρκούν, έχουμε τον νου στην αποστολή.
Ανιχνευτές μπροστά, φάλαγγα κατ’ άνδρα, υποχρεωτικά εισερχόμαστε στα υγρά βαλτοτόπια με την χαμηλή βλάστηση που μας έδινε κόλαση καθώς στον χάρτη φαινόταν ότι από τον δρόμο θα πέφταμε σε ναρκοπέδια (κόκκινες περιοχές), συνέχεια γυρνούσαν τα πόδια πάνω στις ανισόπεδες ρίζες, το πρώτο χλμ μας κουράζει σαν τρία, πέφτουμε και σηκωνόμαστε, απ’ έξω φαίνεται εύκολο αλλά…
Καλύπτουμε τα 6 πρώτα χιλιόμετρα και φτάνουμε σε περιοχή που μας είχαν δώσει ως μολυσμένη στον χάρτη από χημικούς παράγοντες (κίτρινες περιοχές), διατάζω να φορέσουμε στολές και ποδόκτια, είμαστε σε κατάσταση 1. Πλησιάζουμε το ΣΤΕΚ, και άλλες ομάδες περιμένουν. Ανάθεμα. Δεν γνωρίζουμε πόση ώρα για να προστατευτούμε ανάλογα, έχει κρύο αρκετό. Περνάνε δύο ώρες και επιτέλους έρχεται η σειρά μας. Μετά από δύο χλμ με πλήρη στολή ΡΒΧΠ και χωρίς respirator φτάνουμε στο σημείο αξιολόγησης.
Σενάριο: Βοήθεια στην σύμμαχο χώρα Atropia που υποστηρίζουμε, ο Λοχαγός μας ζητάει να ακολουθήσουμε κάποιους δικούς του περνώντας μέσα από κάτι «ασφαλή» βαρέλια με χημικούς παράγοντες ώστε να πάμε σε σημείο που υπάρχει επαφή μέσω ασύρματου για να διαβιβάσουμε σχετικά με υλικά που του έλειπαν. Είμαστε σε ετοιμότητα, κάναμε τις ερωτήσεις μας και τους ακολουθούμε, περνώντας από τα βαρέλια αρχίζουμε να καταγράφουμε την σήμανση που αυτά φέρουν, εκεί ένας από τους συμμάχους αρχίζει τις σαχλαμάρες πετώντας πέτρες στα βαρέλια για να μας δείξει ότι δεν έχουμε κάτι να φοβόμαστε, πριν προλάβουμε να τον σταματήσουμε ενεργοποιεί τους χημικούς παράγοντες…GAS GAS GAS, γυρίζουμε πλάτη στην απειλή, φοράμε μάσκα σε κάτω από 10 δεύτερα σύμφωνα με ΒΟΕ και αποφασίζω να μεταφερθούμε 100 μέτρα μακριά από την πηγή του «κακού» για να απολυμάνουμε τα χέρια και το πρόσωπό μας. Τελικά αυτό έμελλε να είναι λάθος βάσει βρετανικών SOPs, έπρεπε να απολυμανθούμε επί τόπου στις ως άνω περιοχές. Μετά από μια δύσκολη ανηφόρα κάνουμε περιμετρική, διατάζω απολύμανση, αρχίζουμε να γράφουμε αναφορές περιστατικού, και slate cards..
Εξηγούμε στον αξιολογητή τι πράττουμε, τέλος.
Αυτό το CBRN πάντα μας στερεί βαθμολογία όσο προετοιμασμένοι και αν είμαστε.
Λίγο πιο κάτω βγάζουμε τα λασπωμένα και ιδρωμένα ρούχα ΡΒΧΠ και τα βάζουμε κάτω κάτω στο σάκο. Τρώμε κάτι πρόχειρο, έχει πάει μεσημέρι και είμαστε μόνο με ενεργειακές μπάρες και ηλεκτρολύτες, αηδία.
Μπαίνουμε εκ νέου σε βαλτοτόπι, ανάθεμα, προσπαθούμε να πλησιάσουμε ένα δάσος για να βρούμε ένα χωματόδρομο, πέφτουμε ο ένας μετά από τον άλλο, είμαστε μούσκεμα, φτάνουμε μετά από πολύ κόπο στο δάσος, κυριολεκτικά απροσπέλαστο. Βρίσκουμε ένα ρυάκι που το κατεβαίνει, όχι από εδώ, πιο κάτω, αν δεν βρούμε το δρόμο δεν βγαίνουμε από εδώ. Παρακάτω νέα υδρορροή δείχνει να κόβει το δάσος ικανοποιητικά ώστε να καταφέρουμε να περπατήσουμε με τον φόρτο σε αυτή, αλλά δεν με πείθει, ο ανιχνευτής 2 αποφασίζει να ρίξει μια ματιά και αρχίζει να την κατεβαίνει. Δεν ανεβαίνεται αυτό το πράγμα, αρχίζουμε να τον ακολουθούμε, δεν τον αφήνω μόνο εκεί μέσα. Τελικά βρίσκουμε τον δρόμο, επιτέλους.
Παίρνουμε τον χωματόδρομο που μας οδηγεί μετά από λίγα χλμ στο υδάτινο κώλυμα, αρχίζει να νυχτώνει, ευτυχώς βγήκαμε από τους βάλτους, το βράδυ σπας πόδια εκεί, όταν τελειώσαμε μάθαμε ότι κάποιοι διακομίστηκαν στο νοσοκομείο. Μετά από ένα μικρό κύκλο για να μείνουμε στον δρόμο φτάνουμε στο σημείο. Το μόνο που μας απασχολεί είναι ότι μετά την διάβαση έχουμε και άλλα χλμ σε βαλτοτόπι.
Καθόμαστε στην κρύα λάσπη (-1°), μας κάνουν safety brief, σε λίγο μπαίνουμε στο νερό, αγωνία, το 2021 είχα μεγάλη υποθερμία.
Τελικά το «λίγο» ήταν μια ώρα, κρυώνουμε ήδη αλλά είμαστε αποφασισμένοι.
Προχωράμε σε δύο τετράδες, στην πρώτη εγώ και στην δεύτερη ο Β’ Περιπολάρχης. Δένουμε σάκους, ασήκωτοι, μπαίνει η πρώτη τετράδα στο νερό, η δεύτερη την καλύπτει, αρχίζουμε κολύμπι, 85 μέτρα είναι η απέναντι όχθη, πάμε αργά, εγώ μετά βίας χτυπάω τα πόδια μου στο πίσω μέρος της 4αδας, έχω παγώσει, ευτυχώς οι μπροστινοί είναι μοτοράκια, ένας τραβάει το σχοινί οδηγό για να κάνουμε πιο γρήγορα, δεν έπρεπε, προφανώς το είδαν οι αξιολογητές. Περνάμε απέναντι, κάνα δυο σάκοι πήραν νερό. Νεύρα.
Βοηθάμε ο ένας τον άλλον, ξεκινάει η δεύτερη τετράδα, κολυμπάνε καλύτερα από την πρώτη, όλα καλά.
Περάσαμε όλοι!
Τώρα μάχη να αλλάξουμε με τους ισχνούς κόκκινους φακούς κεφαλής, δεν μας φτάνει η μισή ώρα που μας δίνουν. Μπορώ να γράφω ώρες για το κάθε ΣΤΕΚ, πολλά και ενδιαφέροντα.
Προχωράμε, περνάμε μια γέφυρα, αναγνώριση.
Αρχίζουμε να μπαίνουμε πάλι στο βαλτοτόπι, ενημερώνω την ομάδα ότι τα 4 περίπου χιλιόμετρα που έχουμε μπροστά μας θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και τους δίνω την επιλογή να διανυκτερεύσουμε επιτόπου ακόμη κι αν χρειαστεί να μείνουμε πίσω στους χρόνους για να μη ταλαιπωρηθούμε άσκοπα ή να προχωρήσουμε προσπαθώντας να το διέλθουμε και ότι γίνει. Επιλέγουν το δεύτερο, ηθικόν ακμαιότατον, εξάλλου είμαστε μέσα στα timings ακόμη κι αν δεν αφαιρέσεις τους χρόνους αναμονής, αυτό μας ικανοποιεί ιδιαίτερα, αφού είχαμε την ενημέρωση ότι καμία ομάδα δεν κατάφερε να «meet the timings». Εδώ να επισημάνω ότι είχαμε 40 ώρες να φτάσουμε στο hot debrief από τη στιγμή που αρχίσαμε διείσδυση, δλδ 10:40 της Τετάρτης 09 Οκτωβρίου. Την ώρα που ανεβαίνουμε αργά αλλά σταθερά προς το άγνωστο χτυπάει μήνυμα στο tracker, «head to iron road to be transfered by vhcls to next station»
…Thank God.
– Ναι αλλά ποιος είναι ο iron road? Send cordnts.
Καλά υπολογίσαμε,
Ήταν ένα κομμάτι κοντά στην γέφυρα. Μας παραλαμβάνουν VAN. Μέσα έχει ζέστη. Κακό αυτό, μετά τι θα γίνει;
Δυστυχώς στο σημείο πάλι έχει αναμονή, μετά από λίγη ώρα αντιλαμβάνομαι ότι θα περιμένουμε αρκετά και παροτρύνω τους άντρες να μπουν στους υπνόσακους Πολύ κούραση, δεν έχουμε την δύναμη να βγάλουμε αρβύλες, σκεπαζόμαστε με τα sleeping bag και γλυτώνουμε την υποθερμία προς το παρόν. Μετά από καμιά ώρα είναι επιτέλους η σειρά μας. Σηκωθείτε, βάλτε κράνος, πάρτε υγειονομική συλλογή, πάμε.
Βρίσκουμε έναν τύπο, κάνουμε αναγνώριση, είναι φίλιος, μας λέει ότι το ελικόπτερό του έπεσε παραδίπλα, πρέπει να τρέξουμε. Το σκηνικό που εκτυλίσσεται είναι εντυπωσιακό και για τα δεδομένα μας, φαντασμαγορικό!
Ένα κουφάρι από ελικόπτερο LYNX έχει τοποθετηθεί μέσα στο βουνό για τις ανάγκες της άσκησης, γύρω του αναπαραστάτες υποδύονται ρόλους. Ένας ντυμένος πιλότος φέρει τραύμα με πύλη εισόδου και εξόδου στο στήθος και βαριανασαίνει, μια ένστολη μας πλησιάζει, μιλάει ακατάληπτα, έχει παραφρονήσει, όταν την αφήνουμε προσπαθεί να φύγει, πρέπει να την φυλάμε, ένας (πραγματικός ανάπηρος πολέμου) με κομμένο πόδι και με ειδική συλλογή, ακόμη αιμορραγεί, ένας καμένος στο πρόσωπο και στα χέρια και τέλος ένα ανδρείκελο που προσμοιάζει τον νεκρό.
Αρχίζουμε ενέργειες, επιλαμβάνεται ο MEDIC, κάνει διαλογή, αναλαμβάνουμε όλοι από έναν συν κάποιοι την περιμετρική ασφάλεια. Σφραγίζουμε τον πνευμοθώρακα πριν αναπτύξει τάση, βάζουμε υδρογέλη για εγκαύματα, δεν αφαιρούμε καμένα ρούχα από το έγκαυμα, βάζουμε TQ στο κομμένο πόδι, βάζουμε και δεύτερο, ερωτήσεις από τους γιατρούς αναπαραστάτες στον medic σχετικά με την χορήγηση υγρών, παυσίπονων κλπ. Σήμανση παρακείμενου χώρου ως ζώνη προσγείωσης με light marker για να προσγειωθεί Ε/Π, μεταφορά τραυματιών, έλεγχος για σημαντικές πληροφορίες στο ΕΠ προ αναχώρησης, βρέθηκαν σημαντικές πληροφορίες που θα μας βοηθήσουν στην απενημέρωση. Ταυτόχρονα συμπληρώνουμε καρτέλες, στοιχεία, συντεταγμένες, mistat, 9 liner. Άριστοι!
Τελειώνουμε με αυτό, είναι από τα δυνατά μας σημεία, πάντα μαζεύουμε πόντους εκεί. Ξεκινάμε για το LUP, οι χρόνοι μας πολύ καλοί, μας δίνει ηθικό, πάμε παιδιά!
Έχουμε την άνεση να ξεκουραστούμε για μερικές ώρες, ενημερωνόμαστε ότι άλλες ομάδες δεν είχαν την ίδια άνεση, επειδή άργησαν τους υποχρέωσαν να φύγουν αμέσως.
Καλό αυτό, πάμε καλά. Απλώνουμε τα tarp και μπαίνουμε από κάτω, τρώμε κάτι και πέφτουμε για λίγη ξεκούραση. Πρώτα όμως κατανομή εργασιών, έχω παραλάβει FragO που πρέπει να παραδώσω το πρωί πριν την αναχώρηση, πολλές ομάδες είχαν πρόβλημα, δεν τις αντέγραψαν και όταν τους ζητήθηκε να παραδώσουν τα έγγραφα «έτρεχαν και δεν έφταναν». Διαβάζω καλά τι μας περιμένει και μετά ξαπλώνω, δίνω στα παιδιά να αντιγράψουν το περιεχόμενο για να το έχουμε για παν ενδεχόμενο.
Όλη η ομάδα σηκώνεται μια ώρα πριν την αναχώρηση, φτιάχνουμε καφέ στις εστίες esbit, κάτι να φάμε, έτοιμοι για αναχώρηση στην ώρα μας, ικανοποίηση.
Ομάδες πάνε και έρχονται, κατευθυνόμαστε σε σημείο να αφήσουμε τα bergen, θα συνεχίσουμε σε fighting order και όχι σαν περίπολος αναγνώρισης όπως είμαστε την πρώτη ημέρα. Γεμίζουμε τα day-sack με ότι χρειαζόμαστε συν κάποια ομαδικά υλικά.
Φτάνουμε στο επόμενο ΣΤΕΚ, αναμονή και πάλι, η γνωστή περίπολος μπροστά μας… Ένα απίστευτο σκηνικό και πάλι, χειριστές UAS μας δείχνουν σε μια σκηνή τα πλάνα που τραβήξανε από μια εχθρική τοποθεσία. Στέλνω δύο άντρες να κάνουν CTR, οι υπόλοιποι 5 στην σκηνή, ένας φυλάει μακριά, για κάθε ενδεχόμενο. Αναλύουμε και καταγράφουμε ότι βλέπουμε, πολλές πληροφορίες, εξάγονται συμπεράσματα.
Ζητάμε να πετάξει το drone αλλά σε thermal mode, βλέπουμε πράγματα που δεν μπορούσαμε όπως παραλλαγμένες θέσεις μάχης του εχθρού που δεν φαίνονταν μέσα στο δάσος. Το ΣμηΕΑ είναι Lockheed Martin. Cool.
Στην μιάμιση ώρα αποχωρούμε, πολύ καλά και εδώ. Επόμενη στάση ένα πολλαπλό ΣΤΕΚ, περιμένουμε άλλη μια ώρα στην βροχή, μας δίνεται η δυνατότητα να φάμε, έχει πάει μεσημέρι. Έρχεται η σειρά μας, πλησιάζουμε ένα βανάκι με δύο τύπους με πολιτική περιβολή, είναι από την NGO που εντοπίζει, σημαίνει και εκκαθαρίζει ναρκοπέδια βάσει σεναρίου. Μας δείχνουν τον ναρκοθετημένο δρόμο, πριν μας πουν ότι θέλουν την βοήθειά μας, μας ενημερώνουν ότι στην περιοχή δρουν εχθρικά drones. Αμέσως -κυριολεκτικά- εμφανίζεται ένα από το βάθος του δρόμου να κατευθύνεται γρήγορα κατά πάνω μας σε χαμηλή πτήση.
ΑΥΤΟΔΙΑΛΥΣΗ, τρέχουμε όλοι σε διαφορετική κατεύθυνση και εξαφανιζόμαστε μέσα στο δάσος σε χρόνο μηδέν, μας ψάχνει, δεν δίνουμε στόχο. Ευτυχώς.
Την έχουμε δουλέψει αυτή την περίπτωση. Μετά μας δίνουν τους εντοπιστές ναρκών VALLON, ξέρουμε να τους συναρμολογήσουμε και να τους δουλέψουμε, ξεκινάμε.
Αφού τους θέσαμε σε λειτουργία αρχίζουμε εντοπισμό και σήμανση, δύο άντρες μας ανοίγουν διαδρομή, εμείς τους καλύπτουμε. Όλα καλά.
Μας προσφέρουν φαγητό γιατί τους άρεσε αυτό που είδαν από τους Έλληνες, αρνούμαστε ευγενικά, άλλωστε είχαμε φάει. Απ’ ότι μας είπαν, είμαστε οι μόνοι που αναγνώρισαν τις νάρκες (Γιουγκοσλαβικές ΤΜΑ-02,03,05) καλό αυτό! Σημειώνουμε την επιγραφή του βαν (μας ζητήθηκε στο τέλος). Πλέον οδεύουμε προς το Cilieni village.
Ξέρουμε ότι τα αδέλφια μας στην πατρίδα μας παρακολουθούν από το σύστημα που μας έχουν δώσει οι Βρετανοί που δίνει το στίγμα μας στο χάρτη.
Πάμε «σφαίρα», θα χαίρονται.
Ο Gurgkhas Mission manager όταν τελειώσαμε, μας εξέφρασε το θαυμασμό του που πηγαίναμε έτσι όλη την δεύτερη ημέρα!
Φτάσαμε στο χωριό. Δύο άντρες των συμμάχων μας υποδέχονται και μας λένε να τους ακολουθήσουμε και να τρέξουμε για κάλυψη αν ακούσουμε εκρήξεις. Το ακούγαμε φθάνοντας αλλά δεν ξέραμε τι ήταν, όσοι αργούσαν και δεν έτρεχαν, ακούγονταν περισσότερες εκρήξεις, εμείς είχαμε μόνο τρεις, πήγαμε τρέχοντας, πρέπει να βαθμολογηθήκαμε ανάλογα, πάλι τα πήγαμε καλά.
Μέσα στο κτήριο μας δίνουν δύο ώρες να συντάξουμε αναφορά αναγνώρισης για ότι είδαμε στο CTR. Ενδιάμεσα παίρνουν κάποιους από εμάς για αξιολόγηση. Δύο πάμε για αίτηση πυρών όπλων καμπύλης τροχιάς και τέσσερις για αναγνώριση οπλικών συστημάτων.
Ο χώρος του εξομοιωτή γνωστός, ο στόχος νέος, τον εντοπίζω άμεσα, τροχοφόρο θωρακισμένο όχημα του εχθρού με τρεις άντρες εξωτερικά αναγνωρίζει την τοποθεσία μας.
Δίνω στον διαβιβαστή στοιχεία βολής, τα μεταφέρει, adjust fire, πέφτει η πρώτη, κανονισμός: δεξιά 100, μακρύτερον 50, ο πρώτος κανονισμός πέφτει ακριβώς, fire for effect… Ο αξολογητής μας δείχνει ευχαριστημένος, πολλές ομάδες μηδενίστηκαν στον σταθμό αυτό, έτσι μας είπε. Ενθουσιασμός, πηγαίνουμε άριστα, τουλάχιστον έτσι συμπεράναμε από την εμπειρία μας από τις προηγούμενες φορές. Εκείνη την στιγμή μπαίνει χαρούμενος ένας Ουαλός υπαξιωματικός που ψάχνει τους Έλληνες, μας ενημερώνει με χαρά ότι βάλαμε γκολ στον ποδοσφαιρικό αγώνα με τους Άγγλους!
Πάμε Ελλαδάρα!
Φεύγουμε, έχουμε μπροστά μας πολλά χλμ, εμφανίζεται το βόρειο σέλας, αξιωθήκαμε να το δούμε και αυτό, περπατάμε υπό την σκέπη του!
Καλύπτουμε τα 25 χλμ με μικρές 5λεπτες στάσεις ανά ώρα, είμαστε ικανοποιημένοι με την άνεση που καλύπτουμε τα χιλιόμετρα, οι προπορείες και οι κόποι μας, δείχνουν να μας βγάζουν «ασπροπρόσωπους».
Τα τελευταία 10 χλμ είναι δυστυχώς πάνω σε άσφαλτο εκεί αρχίζουν τα προβλήματα, 5 χλμ πριν το προτελευταίο σταθμό βγάζουμε φουσκάλες στα πόδια με αποτέλεσμα να νιώθουμε τις πατούσες να φλέγονται.
Φτάνουμε στο section attack, το περιμέναμε πώς και πώς, όλες τις προηγούμενες φορές τα πήγαμε περίφημα εκεί. Μας δίνουν αλεξίσφαιρα και μας ζητάνε να τα φορέσουμε, και αυτό σημαίνει ότι θα ρίχνουν υπερκείμενα πυρά πάνω από τα κεφάλια μας. Δυστυχώς εκεί συνέβη αυτό που φοβόμασταν για ακόμη μια φορά, δλδ έπρεπε να περιμένουμε. Μας αφήνουν κάτω από κάτι δέντρα να περιμένουμε, δεν γνωρίζουμε για πόση ώρα, έχει παγωνιά, μετά μαθαίνουμε ότι είχε – 4 βαθμούς εκεί χαμηλά ανάμεσα στα ρέματα, όλα είναι άσπρα από την πάχνη. Ξαπλώνουμε πάνω στην παγωμένη λάσπη μετά από περίπου 60 χλμ πορείας, είμαστε πλέον διαλυμένοι, επιπλέον το γεγονός ότι δεν αξιολογηθήκαμε επιτόπου την ώρα που είμαστε ζεστοί μας δυσκολεύει αφάνταστα όπως αποδείχθηκε μετά από μια ώρα αναμονής. Ο γιατρός της ομάδος μας παρακαλεί «ανοίξτε και μπείτε μέσα στα bivvy bag, θα παγώσουμε» τον ακούμε ευτυχώς, δεν είχαμε την δύναμη να το σκεφτούμε καν… Η κούραση μας έχει καταβάλει και σε συνάρτηση με το κρύο ο συνδυασμός είναι εξοντωτικός.
«Χανόμαστε» μέσα στα bivvy, νιώθω απαίσια, λες και βυθίζομαι με σταθερό ρυθμό στην άβυσσο, δεν έχω ξανανιώσει έτσι, το χειρότερο, δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει τον άλλο, πλέον είμαστε μόνοι εκεί, ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει. Τελικά μας καλούν, προσπαθούμε να σηκωθούμε, πονάμε παντού, αγκομαχώ σαν να ξύπνησα από εγχείρηση, δεν υπάρχει περιθώριο, προσπαθώ να εστιάσω στην αποστολή. Μου κάνουν ενημέρωση, πηγαίνω για αναγνώριση με έναν από τους αξιολογητές, μου δείχνει τα όρια που μπορώ να ελιχθώ. Συλλαμβάνω ένα σχέδιο, έχω λίγα λεπτά να ενημερώσω τα υπόλοιπα μέλη της περιπόλου, κρέμονται από τα χείλη μου, πού δύναμη να βγάλω slate card, ευτυχώς τα έχω αποστηθίσει:
«Λοιπόν παιδιά πληροφορίες μας λένε ότι πιθανόν να υπάρχει μια θέση του εχθρού επάνω στον λόφο τάδε, παρατηρεί μια MSR δικιά μας και ταυτόχρονα εικάζεται ότι καλύπτει διάδρομο εισόδου των δυνάμεων της Ariana για να εισέλθουν στην DMZ.
Ο εχθρός, είναι δύναμης 2-3 ανδρών και διαθέτει ένα GPMG, δεν έχει νυχτερινά βοηθήματα γι’ αυτό πιθανόν θα ρίχνει φωτιστικά βλήματα όταν επιτεθούμε.
Αποστoλή μας είναι να ερευνήσουμε την περιοχή και αν ισχύουν οι πληροφορίες να εξολοθρεύσουμε και να εξαλείψουμε την εχθρική τοποθεσία (stated twice).
Θα κινηθούμε εδώ σε σχηματισμό βέλους με την μύτη να αποτελείται από τους ανιχνευτές, η Α ημιομάδα αριστερά, η Β δεξιά, να είστε έτοιμοι όποιον διατάξω να γίνει FSB, τα μάτια σας δεκατέσσερα, ειδικά τα πλαϊνά του βέλους να έχετε τον νου σας μήπως μας πλαγιοκοπήσουν όταν αρχίσουμε να κινούμαστε με φάλαγγα κατά μέτωπο στον εχθρό, σε αυτή την περίπτωση τον εμπλέκεται και ενημερώνεται την ομάδα, θέλω να είστε επιθετικοί, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πίσω σε τόσους λίγους εχθρούς, παρόλα αυτά όλα τα σχέδια χαλάνε στην πράξη οπότε να είμαστε έτοιμοι για αναδίπλωση και εκτέλεση νέων εντολών. Αν δεχτούμε μεγάλη πίεση στο κέντρο θα κινηθούμε πιέζοντας ανάλογα δεξιά ή αριστερά για να ξεφύγουμε όπως ΒΟΕ.
Ανιχνευτή 2 σκάναρε απέναντι με την PVS-14 συνέχεια για να εντοπίσουμε έγκαιρα εχθρική δραστηριότητα (δυστυχώς διαθέταμε μόνο μια), θέλω η πληροφορία να κυκλοφορήσει άμεσα ότι και αν συμβεί, να είστε έτοιμοι να με αντικαταστήσετε αν χτυπηθώ, άντρας με άντρα. 8 με 10 μέτρα μακριά, προσοχή στις χειροβομβίδες, αν μας ρίξουν και τις δείτε πρέπει να ενημερωθούμε και να πέσουμε κάτω μέχρι να εκραγούν. Ερωτήσεις;
Συγχρονισμός ρολογιών, θα εφαρμοστεί εφ’ όπλου λόγχη.» Είμαστε έτοιμοι!
Αρχίσουμε να κινούμαστε πάνω σε βαλτότοπο, η κίνηση δύσκολη ήδη πριν αρχίσουμε τα άλματα, κοιτάω δεξιά αριστερά, σωστές αποστάσεις, σωστός σχηματισμός, σωστός ρυθμός, ψάχνω το καπνογόνο για να κάνω screening στην αρχή.
Μετά από 100 μέτρα κίνησης μας εντοπίζουν, αρχίζουν να βάλουν, διάολε είναι μακριά, πετάω καπνογόνο,
«ΘΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ ΑΝΤΕΦΟΔΟΣ,
Α’ ΑΛΜΑ 10 ΜΕΤΡΑ ΠΑΜΕ, ΠΑΝΩ, ΚΑΤΩ,
Β’ ΣΕ ΚΑΛΥΠΤΩ, ΠΑΝΩ Η Β’, ΠΑΝΩ, ΚΑΤΩ, Α’ ΣΕ ΚΑΛΥΠΤΩ.
Κ.ο.κ…»
Βάλουμε κατά του εχθρού συνέχεια, αλλάζουμε γεμιστήρα, έχουμε 120 αβολίδωτα, ρίχνω κοφτές ματιές δεξιά αριστερά, όλοι δυσκολεύονται να κινηθούν, πέφτουν και σηκώνονται συνέχεια, δεν τα παρατάνε, έχουμε γίνει μούσκεμα να μπαίνουμε σε λακκούβες με νερό… Κάποια στιγμή ένας άνδρας της ομάδος χάνετε, βυθίζεται μέσα στο νερό, φτάνουμε στην τελική γραμμή, είναι ανηφόρα, φτάνουμε είκοσι μέτρα κοντά στο πολυβολείο, σταματάει τα πυρά (είχε δύο, το ένα ήταν σε έστορα και έριχνε αληθινά πυρά 3,5 μέτρα πάνω από το κεφάλι μας με τροχιοδεικτικά, το άλλο έριχνε ασταμάτητα αβολίδωτα).
Τέλειωσε η επίθεση, ώρα για διαχείριση αιχμαλώτων. Στο σημείο δύο νεκροί πολυβολητές. Ένας παραδίδεται, τον καλούμε να γυρίσει πλάτη σε μας, να πλέξει τα χέρια πίσω από το κεφάλι και να έρθει με την όπισθεν αργά αργά προς το μέρος μας.
Οι υπόλοιποι κάνουν περιμετρική, σαρώνουν με τους ισχυρούς φακούς στα όπλα τους τον λόφο για πιθανή εχθρική παρουσία ή αντεπίθεση, εκείνη την στιγμή είμαστε ευάλωτοι.
Πλησιάζει αυτός που παραδόθηκε, ακούει και κάνει ότι του λέω, τον ελέγχω απολύτως, υπό την κάλυψη ενός συναδέλφου του πιάνω τα σταυρωμένα πίσω από το κεφάλι δάχτυλα και τον ακινητοποιώ, αρχίζω σωματική έρευνα, βρίσκω ευαίσθητα έγγραφα. Αρχίζουμε να συντάσσουμε αναφορές, αναφορά επαφής, CPERS evacuation, tag, confiscated personal belongings receipt. Ο βοηθός περιπολάρχη ελέγχει τους άνδρες, πυρομαχικά, τραυματισμοί, που πήγαν, τι είδατε, πόσοι ήταν.
Quiz: Τι στολή έφερε ο αιχμάλωτος; Ακριβώς, Greek lizard. Τυχαίο; Μπορεί, πάντως ήταν ξεκάθαρη η βοήθεια που έδιναν οι Βρετανοί σε κάποιες βαλκανικές χώρες που έχουν υπό την επιρροή τους ή προσπαθούν να έχουν ανάλογες σχέσεις. Τρανό παράδειγμα οι δύο μεικτές ομάδες (111 περίπολα, 37 διεθνή εκ των οποίων μόνο ένα εφέδρων, της ΛΕΦΕΔ) που αποτελούνταν από τέσσερις άνδρες από τα νεοιδρυθέντα Ranger Battalions των Βρετανών και τέσσερις από το Special Operation Regiment των Αλβανών.
Πιάσιμο “από το χέρι” δηλαδή κανονικά.
Τελειώνουμε το infantry assault, ήταν δύσκολο, ακόμη δεν έχουμε ζεσταθεί καλά-καλά μετά το διαολοβαλτοχώραφο με τους – 4°.
Φτάνουμε στην απενημέρωση. Απ’ ότι φαίνεται τα καταφέραμε και πάλι, νιώθω όμορφα αν και δυσκολεύομαι πλέον να περπατήσω σωστά. «Λίγο κουράγιο παιδιά, σας θέλω όλους 100% εκεί, δουλέψαμε σκληρά, είναι κρίμα να μην δώσουμε τις πληροφορίες που συλλέγαμε δύο 24ωρα.»
Μπαίνουμε στην στριμωγμένη αίθουσα, οι αξιολογητές δεν φαίνονται ευχάριστοι, προσπαθούν πάντως.
Τέλος πάντων.
Μας αρχίζουν στις ερωτήσεις, ανταποκρινόμαστε, ξαναζούμε το έργο από την αρχή, τα θυμόμαστε όλα, συμμετέχουμε άπαντες, μεγάλη υπόθεση να είναι όλο το περίπολο «εκεί». Μόνο κάποια χασμουρητά και κάνα δυο από εμάς που είτε δεν ξέρουν πολύ καλά αγγλικά είτε είναι σε άσχημη κατάσταση και προσπαθούν απλά να μείνουν ξύπνιοι. Φανταστείτε μόνο ότι στο υγρό και άδειο κρύο δωμάτιο ζητούσαμε να κλείσουν την θέρμανση (που φυσικά δεν υπάρχει!).
Κάνουμε 1-2 ώρες εκεί.
Τελειώσαμε, μας συνοδεύει ένας πάνοπλος Άγγλος έξω. Με την έξοδό μας χωρίς καμία προειδοποίηση πέφτει πάνω μας ένα τηλεοπτικό συνεργείο, ζητάει πληροφορίες για την εξέλιξη των επιχειρήσεων, ποιοι είμαστε, ποιος σας διοικεί, προσπαθούν να εισέλθουν εντός του κτηρίου.
Είμαστε ευγενικοί, τους αποτρέπουμε να εισέλθουν χωρίς βία, μιλάω στον ρεπόρτερ, τον ενημερώνω ότι πρέπει να περιμένουν σε ασφαλή χώρο που του υποδεικνύω μέχρι να έρθει εντεταλμένος αξιωματικός για την ενημέρωσή του. Με πιέζει, δεν σπάω, επιμένει, επαναλαμβάνω ότι του είπα, είναι δύσκολο από aggressive mode να πας στο peacemaker, τα πήγαμε καλά.
Πλησιάζουμε τα βανάκια, μας περιμένουν οι δικοί μας εκεί. Συγκίνηση. Τα καταφέραμε και πάλι.
Παραδίδουμε αβολίδωτα, tracker unit, blizzard blanket, emergency stretcher, satellite phones.
Ρωτάμε τους συνοδούς της μονάδος που μας φιλοξένησε πώς τα πήγαν, δεν τερμάτισαν ακόμη αλλά συνεχίζουν κανονικά… Ωραία, δεν περιμέναμε κάτι άλλο από αυτούς.
Επιβιβαζόμαστε στα οχήματα, έχουμε μια ώρα δρόμο πριν το καυτό μπάνιο, ζέχνουμε, με το που επιβιβάζεται η ομάδα μας παίρνει ο ύπνος, καμαρώνω και ταυτόχρονα τους βγάζω φωτογραφίες για να τους πειράξω μετά.
Άφιξη στο Sennybridge Training Area, «λιποθυμάω» για καμία ώρα, πάμε για μπάνιο ημίγυμνοι μέσα στο κρύο, δεν έχει τελειωμό αυτό, τελικά είμαστε έτοιμοι για την απονομή.
Φοράμε καθαρές φόρμες, περήφανα τον μπερέ με το εθνόσημο και μπαίνουμε στην αίθουσα, μέσα μαχητές από όλο τον κόσμο, είμαστε σίγουροι ότι τα πήγαμε καλά, έρχεται η ώρα.
«Foxtrot Four One Golf, Hellenic Αrmed Forces Reserves Association are awarded… Bronze medal»
Well done lads!
Eίμαστε στα μετάλλια ξανά!
Περιμέναμε τουλάχιστον ασημένιο, αλλά δεν πειράζει, τα κάναμε όλα, δεν υπήρχε σταθμός που δεν περάσαμε, δεν χαθήκαμε, δεν λιποψυχήσαμε, ήμασταν απόλυτα μέσα στους χρόνους και σε πολλούς σταθμούς τα πήγαμε περίφημα. Αλλά πάντα γίνονται λάθη και πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης.
Μετά το πέρας της τελετής μας κρατάνε, σας έχουμε μια έκπληξη, μας λένε. Έρχεται ο Διοικητής της 160ης Ουαλικής Ταξιαρχίας που πραγματοποιεί την άσκηση.
«Έμαθα ότι εδώ μέσα υπάρχουν δύο《τρελοί》άνδρες», σπάει τον πάγο. Αρχίζουμε να μιλάμε, “εδώ μέσα έχει πολλούς τρελούς“, απαντώ. Είχε συμμετάσχει μια φορά όταν ήταν Υπολοχαγός στην Cambrian αλλά δεν κατάφερε μετάλλιο, στέκεται προσοχή και βγάζει τιμητικά τον μπερέ του, ανταποδίδουμε άμεσα καθώς νιώθουμε άβολα, είναι πολύ μεγάλη τιμή για εμένα και τον Γιώργο, τον βοηθό περιπολάρχη, αυτό που συμβαίνει. Αφού μας δίνει ένα coin o Ταξίαρχος αποχωρεί. Μερικές φωτογραφίες με κάποιες ομάδες και φεύγουμε και εμείς, είμαστε πτώματα αλλά έχουμε να επικοινωνήσουμε με πολλούς ανθρώπους που μας χάσανε για 3+ 24ωρα.
Δεν τελειώνει εδώ η ταλαιπωρία για μας, με το που φτάνουμε στο Stafford αρχίζουμε να βάζουμε πλυντήρια και κατόπιν στεγνωτήρια γιατί έχουμε όριο στις αποσκευές μας, οπότε βρεγμένα και λασπωμένα είναι πολύ βαρύτερα τα υλικά μας.
Την επόμενη το πρωί έχουμε ένα event όπου είμαστε τιμώμενα πρόσωπα, πρόκειται για μια γιορτή των Gurkhas από τις μεγαλύτερες.
Η θρησκευτική αίθουσα /χώρος λατρείας Ινδουιστών εντός του στρατοπέδου γεμίζει. Έχει έρθει μέχρι και ο Διοικητής του Συντάγματος. Ακολουθούμε το τυπικό, δεν θέλουμε επουδενί να φανούμε αγενής. Ωραία εμπειρία, πού θα την ξαναζήσουμε;
Βρίσκουμε την ευκαιρία να επιδώσουμε πλακέτες και κάποια αναμνηστικά, ποτά κλπ με το Σύνταγμα και την Μοίρα.
Φανταστικά.
Την επόμενη παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής, έχουμε πολύ δουλειά πίσω στην πατρίδα, παρατήσαμε τα πάντα για να λείψουμε οκτώ ημέρες, πρέπει να καλύψουμε αυτόν τον χρόνο.
Πάρτε μια γεύση της άσκησης όπως φαίνεται μέσα από τα πλάνα που ο ίδιος ο στρατός του Ηνωμένου Βασιλείου δημοσίευσε.